بررسی جواهرات فیلم «گتسبی بزرگ»
در مقاله تاریخچه «انگشتر کوکتل» اشارهایی به فیلم «گتسبی بزرگ» کردیم. این فیلم که اقتباسی از رمان «گتسبی بزرگ» شاهکار «اسکار فیتز جرالد» است به خوبی اوضاع و احوال دهه 1920 میلادی را به تصویر کشیده است.
از این رمان، چند نسخه فیلم در سالهای متفاوت ساخته شده است، اما در این مقاله به بررسی دو فیلمی که در سال 2013 و 1974 ساخته شد میپردازیم .
گتسبی بزرگ و تیفانی
فیلم «گتسبی بزرگ» به کارگردانی «باز لورمن»(Baz Luhrmann) محصول سال 2013 است که در آن بازیگرانی همچون «لئونارد دیکاپریو» (Leonardo DiCaprio) و «کری مولیگان» (Carey Mulligan) ایفای نقش کردهاند.
جواهراتی که برای این فیلم ساخته و طراحی شده و همچنین از این رمان اقتباس شده، محصول شرکت «تیفانی اند کو» (Tiffany & Co) است. نام مجموعه جواهرات آن هم «گتسبی بزرگ» گذاشته شده است.
در مرکز این انگشتر پلاتینی از یک قطعه الماس 5.25 قیراطی و در اطراف آن از الماسهای بسیار ریز استفاده شده است.
گردنبد مراوریدی با آویز لوستری و چند رشتهایی در کنار فلز پلاتین نیز از دیگر جواهراتی بود که در این فیلم نشان داده شد.
یکی از المانهای بارز پوشش خانمها در دهه 1920 میلادی سربندها یا تلهای پارچهایی بود که به موهایشان میزدند.
در این تل زیبا که به شخصیت «دیزی» تعلق داشت و از پوشش خانمهای آن دوره الهام گرفته شده بود، از مرواریدهای پرورش یافته در آبهای شیرین و یک سنجاق تزئینی استفاده شده است.
الماسهای ریزی که در اطراف الماس زرد مرکزی قرار گرفته، درخشش آن را دوچندان کردهاند. وزن کل الماسهای به کار رفته در این سربند زیبا بیش از 25 قیراط گفته شده و تراش آنها نیز از نوع گرد بوده است.
این دستبند پلاتینی مزین به الماس و دانههای مروارید هم از آثار هنری چینیها الهام گرفته شده است. در طراحی آن از پنج موتیف استفاده شده است که در مرکز هر موتیف یک الماس بزرگ با تراش برلیان و چند مروارید ریز به چشم میخورد. الماسهای ریز هم از گوشه و کنار دستبند به درخشش آن کمک کردهاند.
تمیمه «دیزی» هم از الماس و مرواریدهای پرورشی و از جنس پلاتین بوده و از جواهرات هندوستان الهام گرفته شده است.
در طراحی جواهرات این مجموعه بسیار تاکید شده بود که از الماس واقعی استفاده شود نه سنگهایی از قبیل زیرکونیا که شبیه به الماس هستند و ارزش مادی بسیار کمتری دارند.
میرسیم به گردنبند و گوشوارههای پلاتینی و سنگی آکومارین که به شیوه زمردی تراش خوردهاند. در این سرویس هم از الماس و پلاتین بهره گرفته شده است. وزن آکومارین استفاده شده در گردنبند 49.59 قیراط است.
این انگشتر تحت تاثیر جنبش هنری «آرت-دکو» طراحی شده و در آن از سنگ تانزانیت، الماس و فلز پلاتین استفاده شده است.
و اما انگشتر خود «گتسبی» و دکمه سردستها که به مجموعه «زیگفیلد» (Ziegfeld) تعلق دارد از اونیکس مشکی و بدنه نقره ساخته شدهاند.
این طرح از بین ده طرح اولیه که برای انگشتر «گتسبی» ساخته شده بود انتخاب شد.
روی سطح انگشتر گل بابونه طراحی شده است.
در زبان انگلیسی به گل بابونه «دیزی» (daisy) گفته میشود. نام شخصیت اول رمان هم که معشوقه «گتسبی» بود «دیزی» نام داشت. در واقع طرح این گل، نماد «دیزی» است.
انگشتر دیگری که از جنبش «آرت-دکو» الهام گرفته شده، این انگشتر یاقوت کبود است. در ساخت آن هم از الماس و پلاتین بهره گرفته شده است.
گتسبی بزرگ و کارتیه
قبل از«باز لورمن» این «جک کلیتون» (Jack Clayton) بود که در دهه 1970 از روی این رمان فیلم تهیه کرد. نقشهای اول آن را «رابرت ردفورد» (Robert Redford) و «میا فارو» (Mia Farrow) بازی کردهاند. طراحی و ساخت زیورآلات این فیلم هم به شرکت «کارتیه»(Cartier) محصول شده بود.
در اواخر دهه 1960، شرکت «کارتیه» هم بخاطر خرید الماس 69.42 قیراطی در یک مزایده و فروش آن به «ریچارد برتون» (Richard Burton) – که آن الماس را برای «الیزابت تیلور» (Elizabeth Taylor) میخواست- و هم عرضه دستبندهای «عشق» (Love) کاملا شناخته شده و بر سر زبانها بود.
در فیلم «گتسبی بزرگ» جواهرات «جوردن باکر» با بازی «لویس چیلیز» (Lois Chiles) عبارت بودند از :گردبند بلند مراورید همراه با مهرههای سنگی زمردی و یک سنجاق بزرگ که ترکیب زمرد و الماس بود.
جواهرات دیزی نیز عبارت بودند از: یک گردنبند ظریف چوکر مزین به الماس، یک ردیف دستبند الماس، گوشوارههای آویز الماس، یک سنجاق گرد ظریف الماس نشان ، یک ردیف گردنبند مرواریدی، یک انگشتر بزرگ نامزدی الماس نشان با تراش مارکیز و یک حلقه ازدواج الماس.
بعد از پخش فیلم، شخصی به فروشگاه کارتیه در نیویورک رفته و خواهان خرید انگشتر نامزدی دیزی شده بود.
این تصویر در 4 مارس 1974 روی مجله «مردم» از «میا فارو» چاپ شده بود. همین گردنبندی که او بخشی از آن را به دهان گرفته است، (صحنهایی که در فیلم نشان داده نشد اما در کتاب به آن اشاره شده است) درواقع همان گردنبند 350 میلیون دلاری است که «تام» آن را قبل از ازدواج به «دیزی» داده بود. طراح این گردنبد «آلفرد دورانتی» (Alfred Durante)، طراح جواهرات شرکت کارتیه بود.
در این صحنه «دیزی» گردنبندی را به گردن انداخته که در آن از تعداد زیادی صفحههای کوچک اونیکس مشکی و مرجان استفاده شده است. همین سنگها را در سنجاق «مرغ عشق» (Love Bird) او نیز میتوان دید.
این سنجاق که از دو طوطی جواهر نشان مزین به یاقوت سرخ، اونیکس و الماس تشکیل شده است، در سال 1928 در نیویورک طراحی شده بود. این دو طوطی درواقع نماد عشق «گتسبی» و «دیزی» هستند.
در همین سکانس «دیزی» یک کیف کوچک از «کارتیه» هم در دست داشت که از طلا و سنگهای قیمتی و به سبک آرت دکو طراحی شده بود.
اما یکی دیگر از طرحهای «آرت دکویی» «کارتیه»، گردنبندی است که «جوردن» در آن سکانسی که همگی برای گشتوگذار به نیویورک میروند، به گردنش انداخته بود. این گردنبند که در سال 1925 طراحی شده بود، متشکل از چند رشته مروارید، چندین سنگ زمرد گرد و یک سنگ زمرد بزرگ به وزن 86.71 قیراط بود.
این گردنبد که متشکل از5 ردیف مروارید طبیعی و الماس است در سال 1930 طراحی شده و در سال 2011 به قیمت 3,342, 249 دلار فروخته شد.
ساعتی که «دیزی» در مهمانی «لانگ آیلند» به دستش انداخته بود، درواقع همان ساعتی بود که خود «اسکات فیتزجرالد» به همسرش «زلدا»(Zelda) هدیه داده بود.
این ساعت الماس نشان را« فیتزجرالد» بعد از فروش کتاب «این سوی بهشت» (This Side of Paradise) برای همسرش از «کارتیه» خریداری کرده بود.
فیلم «گتسبی بزرگ» از بسیاری جهات، برای «کارتیه» حکم یک نمایشگاه عمومی از جواهرات آرت دکویی این برند را داشت. دو سال بعد از اکران این فیلم، نمایشگاه دائمی آرت دکوی «کارتیه»، با عنوان «نگاهی به آثار لویی کارتیه» (Louis Cartier Retrospective)، در خیابان پنجم نیویورک برپا شد. در این نمایشگاه 150 شی با ارزش از قبیل جواهرات و ساعت به نمایش گذاشته شد. چندین مورد از آنها را در فیلم «گتسبی بزرگ» میتوان دید. بخشی از درآمد این نمایشگاه به انجمن سرطانیهای آمریکا اختصاص داده شد.
شما کدام فیلم یا کدام جواهرات را بیشتر می پسندید؟
منابع
مترجم: معصومه علیگل
گردآورنده: معصومه علیگل
وبسایت: WWW.MIDASANAHI.COM
به منظور حفظ آثار هر گونه کپیبرداری، انتشار، دخل و تصرف یا اعمال تغییرات در مطالب، تصاویر، یا ویدیوهایی مرتبط با وب سایت «میداس آناهی» میبایست با اجازه پدیدآورنده اثر و کتباً صورت گیرد.
نظرات کاربران